مدیریت ارز فیات توسط دولت ها انجام می شود ، با نفوذ عمومی بر سیاست گذاری.
هرکسی از نظر تئوری می تواند به رمز ارز رمزنگاری شده کمک کند و در تصمیم گیری های مهم در مورد نقشه راه توسعه آن حرفی برای گفتن داشته باشد.
اگر در سال های اخیر یک تحقیق یا یک سیاست نامه از یک دولت یا بانک مرکزی خوانده باشید ، ممکن است تمایز جالبی را متوجه شوید که چنین موسساتی تمایل به ایجاد پول دارند. آنها دوست دارند از ارزهای فیات ملی به عنوان “پول عمومی” و ارزهای رمزپایه , و همچنین سایر ارزهای مجازی , به عنوان “پول خصوصی” یاد کنند ، و این بدان معناست که یکی به گونه ای به مردم تعلق دارد در حالی که دیگری صرفاً ذخیره افراد خصوصی است.
ارزهای فیات ممکن است “عمومی” باشند تا جایی که توسط موسساتی ایجاد و اداره می شوند که در برابر مردم پاسخگو باشند و ارزهای رمزپایه ممکن است “خصوصی” باشند تا آنجا که عمدتا خارج از حوزه دولت کار نمی کنند. با این حال ، بسیاری از چهره های فعال در صنعت ارزهای رمزنگاری شدیداً استدلال می کنند که عموم مردم بیش از ارزهای فیات در توسعه ارزهای رمزپایه تأثیر دارند.
پول “عمومی” چیست؟
یافتن نمونه هایی از بانک های مرکزی با استفاده از اصطلاحات “پول عمومی” و “پول خصوصی” کار سختی نیست. در سخنرانی ای که در ماه ژوئن توسط کریستینا سگال-نوولز از بانک انگلیس انجام شد ، ارجاع به هر دو ، با پول صادر شده توسط یک مرکز بانک “عمومی” و تقریباً هر چیز دیگری (از جمله پول صادر شده توسط بانک های تجاری) “خصوصی” است.
به همین ترتیب ، صندوق بین المللی پول در وبلاگی که در ماه فوریه منتشر شد ، تمایز مشابهی ایجاد کرد که در آن اتفاقاً پول عمومی را “کاملاً ایمن” توصیف کرد.
Fabio Panetta بانک مرکزی اروپا است که در سخنرانی در نوامبر سال ۲۰۲۰ تعریفی از پول عمومی ارائه می دهد:
“یک کالای عمومی که بانک های مرکزی قرن هاست به دلیل منافع عمومی آن را مدیریت می کنند و باید برای همه شهروندان فراهم شود تا نیاز آنها به ایمنی را برآورده کنند.”
منبع : cryptonews