قرارداد هوشمند چیست؟

قراردادهای هوشمند برای چیست؟

جهت درک بهتر معنای قرارداد هوشمند با این مثال شروع میکنیم .تصور کنید که نیاز به فروش خانه دارید. این یک روند کاملاً پیچیده و دلهره آور است که مستلزم مستندات زیاد ، ارتباط با شرکت ها و افراد مختلف و همچنین سطح بالایی از خطرات مختلف است. به همین دلیل است که اکثریت مطلق فروشندگان خانه تصمیم می گیرند یک نماینده املاک پیدا کنند ، که با اسناد و مدارک سر و کار دارد ،  املاک را به بازار عرضه می کند و با شروع مذاکرات ، به عنوان واسطه عمل می کند همچنین  این قرارداد را تا زمان بسته شدن نظارت می کند.

علاوه بر این ، آژانس یک سرویس سپرده گذاری را ارائه می دهد ، که به ویژه در چنین معاملات مفید است ، زیرا مبالغ درج شده معمولاً بسیار زیاد هستند و شما واقعاً نمی توانید به شخصی که با او سر و کار دارید اعتماد کامل داشته باشید. در نهایت  پس از توافق موفقیت آمیز ، نمایندگان فروشنده و نمایندگان خریدار حدود هفت درصد از قیمت فروش را به عنوان کمیسیون پرداخت می کنند. این مقدار ضرر مالی قابل توجهی برای فروشنده است.

شرایطی از این دست است که قراردادهای هوشمند واقعاً می توانند مفید باشند و به طور موثر انقلابی در کل یک صنعت ایجاد کنند. قراردادهای هوشمند بر اساس یک اصل ‘اگر……آنگاه…..’ کار می کنند ، به این معنی که مالکیت خانه تنها در صورت ارسال پول توافق شده به سیستم به خریدار منتقل می شود. آنها همچنین به عنوان خدمات سپر فعالیت می کنند ، به این معنی که هم پول و هم حق مالکیت در سیستم ذخیره می شوند و دقیقاً در همان زمان به طرف های شرکت کننده توزیع می شوند.

علاوه بر این ، معامله توسط صدها نفر مشاهده و تأیید شده است ، بنابراین تحویل بدون عیب تضمین شده است. از آنجا که اعتماد بین طرفین دیگر مسئله ای مهم  نیست ، نیازی به واسطه نیست. کلیه کارکردهایی که یک نماینده املاک انجام می دهد می تواند از قبل در یک قرارداد هوشمند برنامه ریزی شود.

این فقط یک نمونه از کاربردهای احتمالی قراردادهای هوشمند است. آنها قادر به تسهیل مبادله پول ، املاک و هر چیز دیگری با ارزش ، تضمین شفافیت کامل ، جلوگیری از خدمات و اتهامات همراه یک واسطه و ریشه کن کردن سوال اعتماد بین طرفین هستند. کد یک قرارداد هوشمند خاص شامل کلیه شرایط و ضوابط مورد توافق طرفین می باشد و اطلاعات مربوط به معامله به خودی خود در یک بلاکچین ، که یک دفترچه عمومی توزیع شده غیر متمرکز میباشد ثبت می شود.

قرارداد هوشمند چگونه کار می کنند

به عبارت ساده ، قراردادهای هوشمند بسیار شبیه ماشینهای فروش هستند. شما فقط مقدار مورد نیاز ارز دیجیتال را به قرارداد هوشمند ارسال می کنید ، و سپرده گذاری ، حق مالکیت خانه ، گواهینامه راننده یا موارد دیگر را در حساب خود دریافت می کنید. همه قوانین و مجازات ها نه تنها توسط قراردادهای هوشمند از پیش تعیین شده اند بلکه توسط آنها اجرا  نیز می شود.

مستقل و عدم وابستگی

یک قرارداد هوشمند می تواند به تنهایی کار کند ، اما می تواند به همراه هر تعداد دیگر قراردادهای هوشمند نیز عملی شود. وقتی وابسته به یکدیگر باشند ، می توان آنها را تنظیم کرد. به عنوان مثال ، انجام موفقیت آمیز یک قرارداد هوشمند خاص می تواند شروع یک قرارداد دیگر و مواردی از این دست باشد. از نظر تئوری ، کل سیستم ها و سازمان ها می توانند کاملاً با قراردادهای هوشمند عمل کنند. تا حدودی ، این قبلاً در سیستم های مختلف رمزنگاری اجرا شده است ، جایی که کلیه قوانین از پیش تعریف شده اند و به همین دلیل ، خود شبکه می تواند به طور مستقل  عمل کند.

اهداف قرارداد هوشمند

در اصل سه قسمت که به عنوان پارامترهای مهم در نظر گرفته می شوند ، برای هر قرارداد هوشمند وجود دارد. نفر اول امضا کنندگان هستند که  با استفاده از امضاهای دیجیتال با شرایط توافق نامه موافق یا مخالف هستند. موضوع دوم موضوع توافق است. می تواند یک جز  باشد که در محیط قرارداد هوشمند وجود دارد. از طرف دیگر ، قراردادهای هوشمند باید دسترسی بدون مانع و مستقیم به جسم داشته باشند.برای اولین بار در سال ۱۹۹۶ در مورد قراردادهای هوشمند بحث شد ، اما این شیء خاص بود که توسعه آنها را متوقف کرد.

این مشکل تا حدودی پس از ظاهر شدن اولین ارزهای رمزپایه در سال ۲۰۰۹ حل شد. سرانجام ، هر قرارداد هوشمند باید شرایط خاصی را در بر بگیرد. این شرایط باید به صورت ریاضی به طور کامل توصیف شود و از یک زبان برنامه نویسی متناسب با شرایط خاص قرارداد هوشمند استفاده شود. این شامل الزامات مورد انتظار از طرفهای شرکت کننده و همچنین کلیه قوانین ، پاداش ها و مجازات های مرتبط با شرایط مذکور می باشد.

محیط

به منظور وجود و عملکرد درست آنها ، قراردادهای هوشمند باید در یک محیط مناسب و خاص کار کنند. قبل از هر چیز ، محیط باید از رمزنگاری با کلید عمومی استفاده کند ، که به کاربران امکان می دهد با استفاده از کدهای رمزنگاری منحصر به فرد و خاص خود ، معامله را امضا کنند. این سیستم دقیقی است که اکثریت مطلق ارزهای رمزنگاری موجود در حال حاضر از آن استفاده می کنند.

ثانیا ، آنها به یک بانک اطلاعاتی باز و غیرمتمرکز احتیاج دارند که کلیه طرفین قرارداد می توانند کاملاً به آن اعتماد کنند و کاملاً خودکار باشند. علاوه بر این ، برای اجرای قرارداد هوشمند باید کل محیط خود غیرمتمرکز باشد. بلاکچین ها ، بویژه بلاکچین اتریوم ، محیط های مناسبی برای قراردادهای هوشمند هستند. سرانجام ، منبع داده های دیجیتال مورد استفاده قرارداد هوشمند باید کاملاً قابل اطمینان باشد.

این مستلزم استفاده از گواهینامه های امنیتی ریشه SSL ، HTTPS و سایر پروتکل های اتصال ایمن است که در حال حاضر بسیار مورد استفاده قرار می گیرند و به طور خودکار در اکثر نرم افزارهای مدرن پیاده سازی می شوند.

مزایای قرارداد هوشمند

• استقلال – قراردادهای هوشمند نیاز به یک واسطه ثالث تسهیل گر را از بین می برد ، در اصل کنترل کامل توافق را به شما می دهد.
• اعتماد – هیچ کس نمی تواند اسناد شما را بدزدد یا گم کند ، زیرا آنها رمزگذاری شده و با خیال راحت در یک دفترچه مشترک ذخیره می شوند. علاوه بر این ، شما لازم نیست به افرادی که با آنها سر و کار دارید اعتماد کنید یا از آنها انتظار داشته باشید که به شما اعتماد کنند ، زیرا سیستم بی طرفانه قراردادهای هوشمند اساساً جایگزین اعتماد است.
• پس انداز – اسناد رسمی ، نمایندگان املاک ، مشاوران و بسیاری از واسطه های دیگر به لطف قراردادهای هوشمند نیازی به  تشکر از کس دیگری ندارند. با تمدید ، هزینه های مرتبط با خدمات آنها بدون هیچ مشکل و بدون هزینه های اضافی سرسام اور مدام انجام خواهد شد.
• ایمنی – در صورت اجرای صحیح ، قراردادهای هوشمند برای هک کردن بسیار دشوار هستند. علاوه بر این ، محیطهای مناسب برای قراردادهای هوشمند با رمزنگاری پیچیده محافظت می شوند ، که اسناد شما را ایمن نگه می دارد.
• کارآیی – با قراردادهای هوشمند وقت زیادی صرفه جویی می کنید ، به طور معمول در پردازش دستی انبوه اسناد کاغذی ،زمان زیادی در ارسال یا انتقال آنها به مکان های خاص و غیره هدر می دهید.

چه کسی قرارداد هوشمند را ایجاد کرده و چه کسانی از آنها استفاده می کند؟

قراردادهای هوشمند برای اولین بار در سال ۱۹۹۶ توسط نیک سازو ، دانشمند رایانه و رمزنگاری ، توصیف شده است. در طی چند سال ، Szabo این مفهوم را مجدداً تعریف کرد که در آنجا مفهوم ایجاد شیوه های مربوط به تجارت در رابطه با قانون قرارداد را از طریق طراحی شرح داد. (پروتکل تجارت الکترونیکی بین غریبه ها در اینترنت).

با این حال ، اجرای قراردادهای هوشمند تا سال ۲۰۰۹ اتفاق نیفتاد ،یعنی هنگامی که اولین رمزنگاری بیتکوین به همراه بلاکچین آن ظاهر شد که در نهایت یک محیط مناسب برای قراردادهای هوشمند تبدیل شد. نیک سازو سازوکاری را برای ارز دیجیتال غیر متمرکز به نام بیت گلد در سال ۱۹۹۸ طراحی کرد.

این برنامه هرگز عملی نشد ، اما قبلاً بسیاری از ویژگی هایی را که بیت کوین حدود ۱۰ سال بعد از آن بدست اورد ، داشت. این روزها ، قراردادهای هوشمند عمدتاً با ارزهای رمزپایه همراه است. آنها به طور گسترده در اکثر شبکه های رمزنگاری کنونی موجود مورد استفاده قرار می گیرند و یکی از  برجسته ترینه انها اتریوم هست.

نمونه هایی از قراردادهای هوشمند

فناوری بلاکچین و قراردادهای هوشمند به طور گسترده ای به عنوان انقلاب پذیرفته شده است و در همه سطوح اجرا می شود. به عنوان مثال ، اخیراً ، شرکت سپرده گذاری Trust و Clearing (DTCC) و چهار بانک بزرگ – Bank of America Merrill Lynch، Citi، Credit Suisse و J.P. Morgan – مبادلات پیش فرض اعتباری را با موفقیت در بلاک چین توسعه یافته توسط Axoni و  با استفاده از قراردادهای هوشمند معامله کردند.

در قرارداد هوشمند از اطلاعات نگهداری شده مانند جزئیات تجارت فردی و معیارهای ریسک همتایان استفاده شده است که طبق اعلامیه مطبوعات ، سطح شفافیت جدیدی را برای شرکا و تنظیم کننده فراهم می کند. اتفاقات مشابه در همه جا اتفاق می افتد. کنسرواسیومی از ۶۱ بانک ژاپنی و کره جنوبی در حال آزمایش قراردادهای بلاکچین و هوشمند ریپل برای فعال کردن نقل و انتقال پول بین دو کشور است.

حتی Sberbank ، یک بانک تحت کنترل دولت روسیه ، در کشوری که به شدت ضد ارزهای رمزپایه بوده است ، بلاک چین اتریوم و قراردادهای هوشمند که از طریق آن امکان پذیر است را مورد آزمایش قرار میدهد. این آزمایشات با توجه به پیوستن Sberbank به اتحادیه Enterprise Ethereum Alliance ، کنسرسیومی از بیش از ۱۰۰ تاجر ، از جمله بازیکنان برتر مانند Cisco ، BP ، ING ، Microsoft و غیره انجام شد.

اتحاد قصد دارد یک بلاکچین  برای استفاده در مشاغل تنظیم کند ، که در آن قراردادهای هوشمند لازم برای شرکتهای خاص ایجاد و اجرا شود. از آنجا که قراردادهای هوشمند در ارتباط با ارزهای رمزنگاری شده توسعه یافتند ، هنوز هم عمدتاً در دنیای امور مالی و بانکی اجرا می شوند. با این وجود ، این فناوری می تواند توسط دولت های سراسر جهان مورد استفاده قرار گیرد تا سیستم رای گیری در دسترس تر و شفاف تر شود.

زنجیره های تأمین می توانند از آن برای نظارت بر کالاها استفاده کنند و کلیه کارها و پرداختهای مربوط را نیز به صورت خودکار انجام دهند. املاک و مستغلات ، مراقبت های بهداشتی ، مالیات ، بیمه و صنایع بی شماری دیگر می توانند از اجرای قراردادهای هوشمند و مزایایی که برای ارائه دارند بهره مند شوند.

منبع : کوین تلگراف